Medycyna rodzinna

Napięciowe bóle głowy są najczęstszym rodzajem pierwotnego bólu głowy. Jakkolwiek w większości przypadków choroba przebiega łagodnie i doraźne leczenie zapewnia pacjentom prawidłowe to funkcjonowanie, to u około 2-3% populacji ogólnej przybiera ona postać przewlekłych bólów głowy prowadząc do istotnego obniżenia jakości życia i wzmożonej konsumpcji leków przeciwbólowych. Rozpoznanie napięciowych bólów głowy nie wymaga przeprowadzania badań dodatkowych i jest możliwe w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej, o ile pamięta się o sytuacjach mogących sugerować objawowe bóle głowy. W warunkach podstawowej opieki zdrowotnej można także prowadzić doraźne i profilaktyczne leczenie napięciowych bólów głowy. W artykule przedstawiono dane odnośnie obrazu klinicznego, epidemiologii, możliwego patomechanizmu oraz zasad terapii napięciowych bólów głowy.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest powszechnie występującym schorzeniem układu oddechowego. Choroba zajmuje czwarte miejsce w świecie wśród najczęstszych przyczyn zgonów, jest przyczyną pogorszenia jakości życia chorych. Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za rozwój choroby jest palenia tytoniu. Choroba charakteryzuje się upośledzeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe. Czynniki ryzyka, w tym przede wszystkim palenie tytoniu, prowadzą do rozwoju przewlekłego, ogólnoustrojowego procesu zapalnego, który pełni główną rolę w patogenezie zarówno POChP, jak i wielu chorób towarzyszących, w tym sercowo-naczyniowych. Istnieją dowody pomiędzy długością i intensywnością palenia tytoniu a ciężkością POChP. Zaprzestanie palenia tytoniu jest efektywną metodą spowolnienia progresji choroby i poprawy jej kontroli. W pracy autorzy przedstawili dane dotyczące rozpowszechnienia palenia tytoniu i POChP w Polsce.

Liczba pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca stale rośnie. Objawy w początkowym okresie choroby mogą nie być charakterystyczne, a wczesne postawienie rozpoznania może znacznie poprawić rokowanie chorego. Do lekarza rodzinnego pacjent najczęściej zgłasza się z pierwszymi objawami choroby a także uczęszcza na kontrole po leczeniu szpitalnym. Wskazanym jest, aby lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) znał i stosował aktualne metody postępowania z chorymi z niewydolnością serca w zakresie adekwatnym do jego specjalności. U pacjentów z niewydolnością serca stosuje się zarówno postępowanie farmakologiczne jak i niefarmakologiczne. Celem publikacji jest przedstawienie najnowszych danych na temat diagnostyki i leczenia przewlekłej niewydolności serca w opiece ambulatoryjnej, na podstawie aktualnej literatury medycznej. Opieka lekarza rodzinnego odgrywa znaczącą rolę w diagnostyce i leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca. Informacje zawarte w publikacji mogą być pomocne w podejmowaniu decyzji terapeutycznych w opiece ambulatoryjnej.

Abrikossoff tumor is an uncommon neoplasm of soft tissue, mostly benign but cases of aggressive malignant form with metastases were also reported. GCT can occur at any area of the body (head and neck are the most common but also limbs and vulva). Local surgical excision with wide margin is a treatment of choice but possibility of recurrence, multiple location and malignancy in time must be considered. This report presents a rare pediatric case with Abrikossoff tumor.

Androgeny u kobiet odgrywają ważną rolę. Regulują metabolizm, wpływając na nastrój czy funkcje seksualne. Jednakże ich nadmiar działa negatywne na zdrowie kobiet. Po menopauzie w sposób naturalny dochodzi do przesunięcia równowagi hormonalnej w kierunku hiperandrogenemii. Łagodne objawy hiperandrogenizmu związane z przejściem menopauzalnym muszą być odróżnione od nasilonej hiperandrogenemii, która może mieć podłoże nowotworowe. W niniejszym artykule omówiono zmiany androgenów zachodzące u kobiet po menopauzie, objawy i etiologię hiperandrogenizacji, zaproponowano schemat postępowania diagnostycznego, przedstawiono dostępne metody leczenia, jak również dokonano przeglądu aktualnego piśmiennictwa.

WSTĘP: Andropauza oraz fizjologiczne starzenie się mężczyzn są naturalnymi etapami ich życia. Niemniej jednak wspomniane zagadnienia są bardzo często pomijane, tak przez samych mężczyzn jak również przez personel medyczny. CEL: Zasadniczym celem badań własnych jest określenie poziomu wiedzy na temat wpływu andropauzy w procesie starzenia się osób po 50 roku życia. Badania mają na celu wykazanie czy objawy towarzyszące andropauzie zmniejszają komfort życia mężczyzn po 50 roku życia. MATERIAŁ I METODA: Badania przeprowadzone zostały na grupie 50 mężczyzn po 50 roku życia. Do ich przeprowadzenia wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety, który odnosił się do wiedzy respondentów na temat andropauzy oraz występowania u nich objawów charakterystycznych dla tego stanu i ich wpływu na samopoczucie mężczyzn. WYNIKI: Mężczyźni objęci badaniem wykazywali się różnym stopniem wiedzy na temat procesu starzenia się oraz andropauzy. Z różną częstotliwością odczuwali oni również objawy charakterystyczne dla andropauzy. WNIOSKI: Analiza wyników uzyskanych po przeprowadzeniu badań odnoszących się do zagadnienia andropauzy i fizjologicznego starzenia się organizmu pozwoliły na stwierdzenie, że poziom wiedzy mężczyzn w tym zakresie jest niski. Analizy wykazały również, że mężczyźni po 50 roku życia z różną częstotliwością odczuwają dolegliwości charakterystyczne dla andropauzy, a same dolegliwości zmniejszają komfort ich życia.

Współczesne obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego wraz z nowoczesnymi technikami MR, takimi jak dyfuzja, perfuzja i spektroskopia, a także obrazowanie funkcjonalne pozwalają na dokładną ocenę guzów mózgu wraz z ich szczegółową charakterystyką. Obrazowanie standardowe MR dostarcza głównie informacji anatomicznych i strukturalnych. Nowoczesne techniki obrazowania odzwierciedlają integralność strukturalną (obrazowanie dyfuzyjne), gęstość włośniczek (techniki perfuzyjne) oraz cechy biochemiczne tkanki (spektroskopia MR). Te zaawansowane sekwencje pozwalają uwidocznić mikrostrukturę, unaczynienie i metabolizm guzów mózgu. Techniki te nie tylko wspomagają diagnozowanie obrazowe i planowanie leczenia guzów mózgu, lecz także odgrywają istotną rolę w prowadzeniu terapii oraz monitorowaniu efektów leczenia. W artykule przedstawiono współcześnie stosowane metody obrazowania MR.

W ostatnich latach obserwuje się coraz większy wzrost liczby zachorowań na WZW E. Chorobę wirusową wywoływaną przez wirus RNA – HEV (Hepatitis E Virus). Do zakażenia dochodzi głównie drogą pokarmową przez skażoną żywność (wieprzowina, dziczyzna, niemyte warzywa, owoce, owoce morza) lub wodę. Rezerwuarem wirusa są głównie świnie i dziki, ale także koty, kury i człowiek. Opisano przypadki transmisji HEV w związku z przetoczeniem krwi i preparatów krwiopochodnych oraz transplantacją narządów. Do tej pory największą liczbę zachorowań obserwowało się w Indiach, Azji południowo-wschodnej i Afryce, ale coraz więcej zachorowań obserwuje się również w Europie, w tym Polsce. Najczęściej chorują młodzi dorośli i osoby w średnim wieku. Okres wylęgania choroby, czyli czas od zakażenia do pojawienia się objawów, wynosi około 40 dni (od 2 tygodni do 8 tygodni). Przebieg kliniczny jest podobny do przebiegu wirusowego zapalenia wątroby typu A. Właściwe rozpoznanie choroby, monitorowanie i odpowiednie leczenie pozwala uniknąć wielu powikłań.

Wstęp: Uzależnienie od alkoholu jest problemem powszechnym i dotyczy coraz to młodszych grup wiekowych. Długotrwałe nadużywanie alkoholu prowadzi zaś do zaburzeń wielonarządowych i wyniszczenia organizmu. Celem niniejszej pracy jest ocena zależności między czasem trwania choroby alkoholowej a stężeniami kreatyniny i mocznika. Materiał i metody: : Badaniem objęto 400 mężczyzn ze stwierdzoną chorobą alkoholową na podstawie kryteriów ICD-10, oraz 50 mężczyzn stanowiących grupę kontrolną, u których nie stwierdzono uzależnienia od alkoholu. Chorych z uzależnieniem od alkoholu podzielono na 4 grupy w zależności od czasu trwania choroby alkoholowej: I (1-5lat), II (6-10 lat), III (11-15 lat) i IV (16-20 lat). We wszystkich grupach oznaczano stężenie kreatyniny i mocznika, otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki: Średnie stężenia kreatyniny wynosiły odpowiednio w grupie I 87,30 μmol/l, w grupie kontrolnej 84,18 μmol/l, w grupie II (75,83) i w grupie III (72,96 μmol/l). Najniższe, istotnie statystycznie różniące się od pozostałych grup stężenia kreatyniny obserwowano w grupie IV (69,29 μmol/l). Średnie wartości stężenia mocznika w grupie I ( 3,59 mmol/l), II (3,58 mmol/l), III (3,98 mmol/l) oraz w grupie kontrolnej (3,96 mmol/l) nie różniły się istotnie statystycznie , były natomiast istotnie statystycznie niższe niż średnie wartości stężenia mocznika w grupie IV (4,37 mmol/l). Wnioski: Wraz z czasem trwania choroby alkoholowej obserwuje się stopniowy spadek stężenia kreatyniny, a wzrost stężenia mocznika w surowicy krwi, co najpewniej ma związek z postępującym wyniszczeniem organizmu. W związku z powyższym ocena czynności nerek u osób przewlekle nadużywających alkoholu na podstawie stężeń kreatyniny i mocznika jest w znacznym stopniu utrudniona.