Chirurgia

Chirurgia Polska 2016;18(1-2):9-15.

Chirurgia Polska 2016;18(1-2):16-23.

Zakrzepica żyły wrotnej po zabiegach laparoskopowych jest rzadkim powikłaniem, ale potencjalnie zagrażającym życiu. Do rozwoju zakrzepicy predysponują liczne czynniki, jak zastój żylny z powodu zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej, śródoperacyjna manipulacja wewnątrzotrzewnowa, uszkodzenie śródbłonka naczyń trzewnych oraz trombofilią. Opisujemy przypadek 32-letniej pacjentki z patologiczną otyłością zakwalifikowaną do chirurgicznego leczenia otyłości. Po laparoskopowej resekcji rękawowej żołądka, w 20. dniu po wypisie ze szpitala, pacjentka została ponownie przyjęta na oddział chirurgiczny ze względu na nietypowe bóle brzucha, nudności, wymioty i podwyższenie wskaźników cholestazy. U pacjentki stwierdzono zakrzepicę żyły wrotnej. Po wdrożeniu leczenia zachowawczego uzyskano całkowitą remisję objawów. Biorąc pod uwagę rosnącą liczbę zabiegów laparoskopowych, należy spodziewać się zwiększenia częstości występowania podobnych powikłań. Powinno się o tym zawsze pamiętać u pacjentów z niewyjaśnionymi bólami brzucha poddanych procedurom laparoskopowym.

W pracy przedstawiono przypadek leczenia chorego z torbielą śledziony. Uwzględniono postępowanie diagnostyczne, w tym diagnostykę różnicową oraz leczenie chirurgiczne zakończone sukcesem.

W artykule przedstawiono przypadek 50-letniego pacjenta z tętniakiem rzekomym tętnicy żołądkowo-dwunastniczej, którego początkowo leczono w ośrodku rejonowym z rozpoznaniem krwawiącego wrzodu żołądka. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na zasadność uwzględnienia tętniaków naczyń trzewnych w różnicowaniu przyczyn nawracających krwawień do światła przewodu pokarmowego, a także uwzględnienie możliwości uszkodzenia tętnicy żołądkowo-dwunastniczej w przebiegu choroby wrzodowej.

Złośliwe nerwiaki osłonkowe (MPNST) należą do rzadko spotykanych mięsaków tkanek miękkich, wywodzących się z komórek osłonek nerwów obwodowych. Najważniejszym czynnikiem ryzyka ich rozwoju jest nerwiakowłókniakowatość typu 1 — choroba Recklinghausena. Umiejscowienie tych nowotworów w regionie głowy i szyi zdarza się rzadko, a postawienie prawidłowego rozpoznania jest trudne z przyczyn anatomicznych i skrytego przebiegu klinicznego omawianych guzów. W pracy prezentujemy przypadek 45-letniej kobiety z nerwiakowłókniakowatością typu 1 i złośliwym nerwiakiem osłonkowym umiejscowionym w rzucie lewego płata tarczycy. Chora przebyła zabieg wycięcia guza z następczą radioterapią. W trakcie 14-miesięcznej obserwacji po leczeniu nie stwierdzono nawrotu choroby.