Zaburzenia głosu w chorobach neurologicznych

W pracy opisano podstawowe pojęcia dotyczące zaburzeń jakości głosu, takie jak dysfonia, afonia czy nosowanie. Przedstawiono odrębności badania foniatrycznego w zakresie wy-wiadu, stosowanych skal jakości głosu (VHI, skali GRBAS) i badania palpacyjnego krtani. Szczególną uwagę zwrócono na badania: wideolaryngoskopowe i wideolaryngostrobosko-powe, umożliwiające ocenę drgań strun głosowych w zwolnionym tempie. Opisano jedną z obiektywnych metod badania głosu — wieloparametrową analizę głosu polegającą na nagraniu próbki głosu pacjenta mikrofonem, która umożliwia przedstawienie w formie liczb wielu różnych parametrów głosu chorego. W drugiej części pracy omówiono zaburzenia głosu charakterystyczne dla najczęściej występujących chorób neurologicznych: udaru, stwardnienia rozsianego, zaniku wieloukładowego, choroby Parkinsona, postępującego porażenia nadjądrowego, miastenii, zespołu Guillain-Barè, porażenia opuszkowego czy uszkodzenia nerwu błędnego. Podkreślono, że diagnostyka i rozpoznawania zaburzeń głosu chorobach neurologicznych wymaga współdziałania otolaryngologa, foniatry i neurologa. Zwrócono uwagę na specyfikę tych zaburzeń głosu zarówno na etapie wstępnej diagnostyki, jak również podczas monitorowania wyników leczenia oraz oceny progresji choroby. więcej