Dabigatran - nowy antykoagulant - zarejstrowany w profilaktyce udaru móżgu

Ingelheim, Niemcy, 4 sierpnia 2011 – Komisja Europejska (KE) podjęła decyzję o dopuszczeniu przełomowego doustnego antykoagulantu Pradaxa ® ¹ ( eteksylan dabigatranu²) firmy Boehringer Ingelheim, do stosowania w profilaktyce udaru mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków (MP) i ryzykiem udaru. Rozszerzenie wskazań w UE oznacza, że ​​po raz pierwszy od ponad 50 lat, miliony pacjentów w całej Europie będą miały dostęp do nowego, skutecznego, bezpiecznego i wygodnego ^3,4 leku zapobiegającego udarom związanym z migotaniem przedsionków.

Komisja zatwierdziła stosowanie dabigatranu w UE w profilaktyce udaru i zatoru systemowego u dorosłych z niezastawkowym migotaniem przedsionków, obarczonych jednym lub więcej czynnikami ryzyka. ^* Dawka zalecana dla większości pacjentów to 150 mg dwa razy na dobę, natomiast dla osób w wieku 80 lat lub starszych, pacjentów z podwyższonym ryzykiem krwawienia oraz pacjentów, którzy jednocześnie przyjmują dabigatran i bloker kanału wapniowego - werapamil, zaleca się dawkę 110mg dwa razy na dobę.

W 2008 roku dabigatran został dopuszczony przez UE do stosowania w pierwotnej profilaktyce żylnych incydentów zakrzepowo-zatorowych u dorosłych poddanych zabiegowi aloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego. Mówiąc o rozszerzeniu wskazań w UE o profilaktykę udaru mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków, profesor kardiologii Gregory Lip z ośrodka University of Birmingham Centre for Cardiovascular Science z Birmingham w Wielkiej Brytanii powiedział również, że „Zatwierdzenie dabigratranu w Europie jest dużym krokiem naprzód w leczeniu tej choroby. Od 50 lat lekarze na całym świecie czekali na alternatywę dla antagonistów witaminy K, w tym standardu leczenia, warfaryny. Mimo swej skuteczności, warfaryna ma wiele ograniczeń, w tym konieczność regularnego monitorowania oraz liczne interakcje między lekiem a żywnością lub interakcje międzylekowe. Z tego powodu tylko połowa pacjentów przyjmuje warfarynę, a kontrola w pożądanym zakresie terapeutycznym jest uzyskiwana u mniej niż połowy tych pacjentów.”

Trudie Lobban, Prezes Atrial Fibrillation Association powiedziała: „Migotanie przedsionków pięciokrotnie zwiększa ryzyko udaru, co powoduje, że każdego roku na całym świecie udary związane z migotaniem przedsionków występują u 3 milionów osób. Udary spowodowane migotaniem przedsionków są szczególnie ciężkie i upośledzające, a połowa pacjentów umiera w ciągu roku od wystąpienia udaru.”

Dopuszczenie dabigatranu do stosowania w profilaktyce udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków opiera się na wynikach badania RE-LY ^®, jednego z największych badań z udziałem ponad 18 000 pacjentów z migotaniem przedsionków. Badanie RE-LY ^® było badaniem typu PROBE (prospektywne, z randomizacją, otwarte z zaślepionym punktem końcowym) i porównywało dwie stałe dawki doustnego bezpośredniego inhibitora trombiny dabigatranu (110 mg i 150 mg dwa razy na dobę) podawane w sposób zaślepiony oraz warfarynę podawaną w sposób otwarty. ^3-5

Dabigatran 150 mg podawany dwa razy na dobę jest jedynym nowatorskim doustnym antykoagulantem o udowodnionej wyższości w stosunku do dobrze kontrolowanej warfaryny (mediana TTR 67%) ⁵, dopuszczonym do stosowania w profilaktyce udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków w Europie. Dabigatran 150 mg podawany dwa razy na dobę zmniejszył ryzyko udaru i zatoru obwodowego o 35%, zmniejszając jednocześnie ryzyko krwawienia zagrażającego życiu i śródczaszkowego względem dobrze kontrolowanego leczenia warfaryną. ^3,4 Wykazano, że skuteczność dabigatranu 110 mg podawanego dwa razy na dobę w redukcji ryzyka udaru i zatoru obwodowego jest nie mniejsza od warfaryny i charakteryzuje się znacznie niższym wskaźnikiem dużych krwawień.

Dr Stuart Connolly, główny badacz RE-LY ^®, dyrektor Wydziału Kardiologii na McMaster University i członek The Population Health Research Institute w Hamilton w Ontario dodał, że „wyniki przełomowego badania RE-LY ^® również wskazują, że dabigatran jest skuteczny w profilaktyce udaru mózgu w szerokim zakresie pacjentów z migotaniem przedsionków, niezależnie od wieku, płci, ryzyka udaru, typu migotania przedsionków, przebytych udarów i chorób współistniejących, takich jak nadciśnienie i cukrzyca.”

Poza rozszerzeniem wskazań w Europie dabigatran został już dopuszczony do stosowania w profilaktyce udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii, Australii i innych krajach. ^1,6-9 W 2008 roku dabigatran został dopuszczony przez UE do stosowania w pierwotnej profilaktyce żylnych incydentów zakrzepowo-zatorowych u dorosłych poddanych zabiegowi aloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego.

„Dopuszczenie dabigratranu do stosowania w Europie jest dużym krokiem naprzód w historii firmy Boehringer Ingelheim, a także w stałej walce o lepszą profilaktykę udaru, choroby, która wciąż leży w obszarze niezaspokojonych potrzeb medycznych,” powiedział profesor Andreas Barner, prezes Zarządu Boehringer Ingelheim. „Jest to wynik prawie 20 lat prac badawczo-rozwojowych naszych naukowców. Dopilnujemy, by ten nowy, przełomowy lek został udostępniony lekarzom i pacjentom z migotaniem przedsionków w Europie tak szybko jak to tylko możliwe"

Migotanie przedsionków i udar

Migotanie przedsionków jest jednym z najpowszechniejszych zaburzeń pracy serca,10 dotykającym około 1% populacji całkowitej. Ustalono, że schorzenie to wystąpi w ciągu trwania życia u 1 na 4 osób w wieku powyżej 40 lat. ¹¹ W grupie osób w wieku powyżej 80 lat migotanie przedsionków występuje u 10% osób. ¹⁰ Pacjenci cierpiący na migotanie przedsionków są narażeni na wyższe ryzyko powstania zakrzepu, co pięciokrotnie podnosi ryzyko wystąpienia udaru. ^11,12 Co roku prawie 3 miliony osób na całym świecie cierpi na udary spowodowane migotaniem przedsionków. ^13-16 Udary te na ogół mają cieżki przebieg i zwiększają prawdopodobieństwo zgonu (20%) i upośledzenia (60%). ¹⁷ Wielu z nich można zapobiec dzięki odpowiedniemu leczeniu przeciwzakrzepowemu. ¹⁸ Udary związane z migotaniem przedsionków stanowią duże obciążenie finansowe dla systemów opieki zdrowotnej w Europie. Biorąc pod uwagę, że są one na ogół ciężkie, bezpośrednie koszty medyczne z nimi związane są wyższe od kosztów udarów z innych przyczyn (11 799 euro względem 8817 euro, P < 0,001). ¹⁹

Badanie RE-LY ®

RE-LY ^® (ang. Randomized Evaluation of Long term anticoagulant therapY) było globalnym badaniem fazy III typu PROBE (prospektywne otwarte badanie z zaślepionym punktem końcowym i randomizacją) z udziałem 18 113 pacjentów przeprowadzonym w ponad 900 ośrodkach w 44 krajach. W ramach badania porównywano dwie stałe, podawane w sposób zaślepiony dawki doustnego bezpośredniego inhibitora trombiny dabigatranu (110 mg i 150 mg dwa razy na dobę) do dobrze kontrolowanego leczenia warfaryną (INR 2,0-3,0; mediana TTR 67%) podawaną w sposób otwarty.3-5 Mediana okresu udziału pacjentów w badaniu wynosiła 2 lata, a minimalny okres obserwacji wynosił 1 rok. ^3,4

Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była częstość występowania udaru (w tym udaru krwotocznego) i zatoru obwodowego. Drugorzędowy punkt końcowy obejmował śmiertelność z wszystkich przyczyn, częstość występowania udaru (w tym udaru krwotocznego), zator obwodowy, zatorowość płucną, ostry zawał mięśnia sercowego oraz zgon z przyczyn naczyniowych (łącznie ze zgonem z powodu krwawienia).

W porównaniu do dobrze kontrolowanego leczenia warfaryną, w powyższym badaniu klinicznym dabigatran wykazywał: ^3,4

• Istotne zmniejszenie ryzyka udaru oraz zatorowości systemowej – w tym udarów krwotocznych przy dawce dabigatranu 150 mg dwa razy na dobę
• Porównywalne wskaźniki udaru/zatoru obwodowego przy dawce dabigatranu 110mg dwa razy na dobę
• Istotne zmniejszenie liczby dużych epizodów krwawienia przy dawce dabigatranu 110 mg dwa razy na dobę
• Istotne zmniejszenie liczby krwawień zagrażających życiu i krwawień śródczaszkowych dla obu dawek
• Istotne zmniejszenie śmiertelności z przyczyn naczyniowych przy dawce dabigatranu 150 mg dwa razy na dobę.

Eteksylan dabigatranu

Dabigatran jest nowej generacji doustnym lekiem przeciwzakrzepowym / bezpośrednim inhibitorem trombiny (DTI) ² i pozwala zaspokoić duże potrzeby medyczne w dziedzinie prewencji i leczenia ostrych i przewlekłych chorób zakrzepowo-zatorowych.

Silne działanie przeciwzakrzepowe bezpośrednich inhibitorów trombiny jest uzyskiwane dzięki specyficznemu blokowaniu aktywności trombiny (zarówno wolnej jak i związanej ze skrzepliną), która jest głównym enzymem uczestniczącym w procesie krzepnięcia. W przeciwieństwie do antagonistów witaminy K, których działanie jest zróżnicowane i zachodzi za pośrednictwem różnych czynników krzepnięcia, dabigatran zapewnia skuteczne, przewidywalne i spójne działanie przeciwzakrzepowe o niskim ryzyku interakcji międzylekowych i braku ryzyka interakcji między lekiem a żywnością. Lek nie wymaga rutynowego monitorowania krzepnięcia ani modyfikacji dawki.

Program badań klinicznych z dabigatranem

Program badań klinicznych firmy Boehringer Ingelheim, którego celem jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa eteksylanu dabigatranu obejmuje badania dotyczące:

• Pierwotnej profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u pacjentów przechodzących planowane operacje całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego lub kolanowego
• Leczenia ostrej postaci ŻChZZ
• Wtórnej profilaktyki ŻChZZ
• Profilaktyki udaru u pacjentów z migotaniem przedsionków (MP).

Boehringer Ingelheim

Grupa Boehringer Ingelheim, z centralą w Ingelheim w Niemczech, jest jedną z 20 czołowych firm farmaceutycznych. Działa na rynkach całego świata za pośrednictwem 145 podmiotów zależnych i zatrudnia ponad 42 000 pracowników. Firma, założona w roku 1885, prowadzi prace badawczo-rozwojowe, produkcję i sprzedaż nowatorskich produktów o wysokiej wartości terapeutycznej, przeznaczonych do stosowania u ludzi i zwierząt.

Głównym elementem kultury firmy Boehringer Ingelheim jest zobowiązanie do działań zgodnych z zasadami odpowiedzialności społecznej. Fundamentem globalnej działalności firmy jest zaangażowanie w projekty społeczne, opieka nad pracownikami i ich rodzinami oraz zapewnianie wszystkim pracownikom równych szans. Współpraca i wzajemny szacunek oraz ochrona środowiska i zrównoważony rozwój stanowią nieodłączną część wszystkich przedsięwzięć firmy Boehringer Ingelheim.

W 2010 roku firma Boehringer Ingelheim odnotowała sprzedaż netto w wysokości około 12,6 mld euro. Blisko 24% wartości przychodów netto w największym segmencie biznesowym firmy, tzn. w segmencie leków na receptę, zainwestowano w badania i rozwój.

Szczegółowe informacje znajdują się na stronie internetowej:

www.boehringer-ingelheim.com

References

* Przebyty urdar, przemijające niedokrwienie mózgu lub zator systemowy (SEE),frakcja wyrzutowa lewej komory <40%, objawowa niewydolność serca, ≥ klasa 2 wg New York Heart Association (NYHA); Wiek ≥ 75 lat; Wiek ≥ 65 lat oraz jedno z następujących schorzeń: cukrzyca, choroba wieńcowa lub nadciśnienie.

1. Pradaxa®, Summary of Product Characteristics, 2011. Europe.

2. Di Nisio M, et al. Direct Thrombin Inhibitors. N Engl J Med 2005; 353:1028-40.

3. Connolly SJ, et al. Dabigatran versus Warfarin in Patients with Atrial Fibrillation. N Engl J Med 2009; 361:1139-51.

4. Connolly SJ, Ezekowitz MD, Yusuf S, Reilly PA, Wallentin L: Newly identified events in the RE-LY® trial. N Engl J Med 2010; 363(19): 1875-1876.

5. FDA Advisory Committee Briefing Document, September 2010, http://www.fda.gov/downloads/AdvisoryCommittees/CommitteesMeetingMaterials/Drugs/CardiovascularandRenalDrugsAdvisory Committee/UCM226009.pdf

6. U.S. Food and Drug Administration – Pradaxa® Prescribing Information.Oct 19th, 2010.

7. Health Canada – PRADAX™ Product Monograph. Oct 26th, 2010.

8. Prazaxa® product information, January 2011, Japan.

9. Pradaxa®, Australian Product information, approved April 29th, 2011.

10. Stewart S, Murphy N, Walker A, et al. Cost of an emerging epidemic: an economic analysis of atrial fibrillation in the UK. Heart 2004; 90:286-92.

11. Lloyd-Jones DM, Wang TJ, Leip EP, et al. Lifetime risk for development of atrial fibrillation: the Framingham Heart Study. Circulation 2004; 110:1042-6.

12. Fuster V, Rydn LE, Cannom DS, et al. ACC/AHA/ESC 2006 Guidelines for the Management of Patients with Atrial Fibrillation – executive summary. Circulation 2006; 114:700-52.

13. Kannel WB, et al. Final Draft Status of the Epidemiology of Atrial Fibrillation. Med Clin North Am. 2008; 92(1): 17–40.

14. Atlas of Heart Disease and Stroke, World Health Organization, September 2004. Viewed Dec 2010 at http://www.who.int/cardiovascular_diseases/en/cvd_atlas_15_burden_stroke.pdf.

15. Wolf PA, Abbott RD, Kannel WB. Atrial fibrillation as an independent risk factor for stroke: the Framingham Study. Stroke 1991: 22(8);983-8.

16. Marini C, De Santis F, Sacco S, et al. Contribution of atrial fibrillation to incidence and outcome of ischaemic stroke: results from a population-based study. Stroke 2005; 36:1115-9.

17. Lin HJ, Wolf PA, Kelly-Hayes M, et al. Stroke severity in atrial fibrillation: the Framingham study. Stroke 1996; 27:1760-4.

18. Hart RG, Pearce LA, Aguilar MI, et al. Meta-Analysis: antithrombotic therapy to prevent stroke in patients who have non-valvular atrial fibrillation. Ann Intern Med 2007;146:857-67.

19. Bruggenjurgen B et al. The Impact of Atrial Fibrillation on the Cost of Stroke: The Berlin Acute Stroke Study. Value Health 2007; 10: 137–43.